JAN 8

 

 

 

Op de dating-app kan je iemand naar links (‘Nee’), rechts (‘Ja”) én naar boven swipen. Veeg je de man naar boven dan krijgt de Jan een ‘Superlike’. (Dat betekent dat de ge-superlikete man een melding krijgt: Je hebt een superlike! Ga gauw ontdekken wie dat is!! )

Onder de foto staat (bij voorkeur) de ‘bio’; een korte omschrijving van jezelf, waar je naar op zoek bent, je lengte, je gewicht (heel handig!!) etc. wat je maar kwijt wilt over jezelf.

Wil je die beschrijving lezen, dan druk je op de button ‘i’ (informatie). Tenminste, als je ’t goed doet dan. Ik echter vergiste me en veegde de foto naar boven om de info te lezen. Bam ! ‘Superlike !!!’ Oeps, dat was niet de bedoeling……. Maar goed, hij was niet écht lelijk en de info was ook best aardig. De bio bevatte in elk geval geen spelfouten (die voor mij een reden zijn om de man naar links te vegen.)

Half uurtje later ontvang ik een berichtje van de ge-superlikete Jan.  “Hi wat een leuke match en wat een leuke foto’s. Groeten van Jan uit …… (plaatsnaam).”

Dag Jan uit ……(plaatsnaam), dank je wel.” was mijn reactie. Ik had toch even niets te doen, beetje chatten was een leuk tijdverdrijf. Leuk gesprekje, zodanig leuk dat we telefoonnummers uitwisselden om even te bellen, dat getyp word je ook moe van en een stem zegt ook wat.  Jan sprak redelijk geaffecteerd en was wat breedsprakig. ( Urgh….) Ik besloot me daar niet teveel aan te ergeren.

Het eerste gesprekje werd een 1,5 uur durende conversatie, niet omdat er zoveel te vertellen was, de breedsprakigheid was hier de oorzaak van. Een antwoord van mij werd op zijn eigen manier herhaald… “o, o, dus ……(en dan kwam mijn verhaal) .” Ergerlijk!!

Jan vertelde dat hij niet op social media te vinden was en ook geen whatsapp gebruikte want was erg privacy-minded. Nou ja, ook goed, dan sms-en we… Ik zag Jan meteen met een oude Nokia voor me, zo een met drie letters op één toets….

Ik stemde met verder contact in omdat ik wel wat meer materiaal voor mijn blog moest hebben. (Sorry Jan !!!!)

De volgende dag ontving ik een sms; “Hallo Martine. Hoe gaat het? Groet Jan”

Ha Jan.. gaat goed. Lekker rustig dagje gehad. En jij?”

“Goed te horen: alles goed. Ja druk geweest. Het weer is gelukkig wat beter. En ben ik nog in ‘beeld’?. Ik heb echt een hekel aan formaliteiten. Zeg gewoon meteen wat je wil zeggen… maar goed, zal wel aan mij liggen..

“Ja hoor, je bent nog in beeld.”

“Ohh gelukkig! Dacht aan je eerder”.  “Hihi”

Een man die “hi hi” zegt kán gewoon niet.

”Dat is altijd leuk om te horen” was mijn reactie.

Of ik een bepaald programma had gezien op tv, was zijn vraag en of ik avond- of ochtendmens ben. “Avondmens”… Ik merkte dat Jan beetje ging zitten vissen, naar het bekende weer… had waarschijnlijk al lang geen aandacht meer gehad, want: “Ik ging vroeg slapen en om 1.30 uur klaarwakker.” Ik ben er niet op in gegaan, overkomt ons allemaal wel eens toch? Maar Jan wilde de reden wel vertellen, durfde nog niet te open te zijn, dus:” ik ben maar opgestaan toen” (interessante informatie Jan… vertel vooral verder…not.) . Uit het niets komt de vraag: “dacht je toen of andere momenten aan mij of zo? “ (Huh?) Mijn reactie: “Ja…ofzo (met gierende smiley) “. “Mysterious.. biecht eens op.., zullen we bellen?” Oeps die is eager… getsie… maar ok, ff belle dan maar. Ik heb het lekker luchtig gehouden en vooral niet ingegaan op insinuaties.

Volgende ochtend: “Lekker geslapen en wakker geworden met een goed gevoel. Was leuk om met je te bellen.” “Ja Jan, was gezellig. Misschien moeten we het hier maar bij laten (emoticon met knipoog) .” O, nee toch maar niet, hier kan ik nog niks over schrijven…”

“Ha ha, plagertje… nou ja, telefooncontact kan ook steamy worden. Hihi”                                    Ik weet zeker dat telefooncontact door dat ‘hihi’ echt niet steamy kan worden.

“Had eigenlijk nog veel langer met je willen praten enzo…hihihi…vooral het enzo deel (lekker smiley)”

Uurgghhhhhh…. Blééééhhh … Echt Jan, bel een sexlijn als je zo behoeftig bent….

Overigens tijdens het telefoongesprek afgesproken dat we elkaar zaterdag zouden ontmoeten.

Jan stelde voor een stadswandeling te maken, een expositie te bezoeken en een terrasje te pakken. ( Oef.. da’s veel!)

Ik stelde voor dat we de stadswandeling zouden overslaan. Expositie en dan terrasje. Ik hoefde zijn stadje niet te leren kennen, gaat toch om de ontmoeting? Hij was daar ok mee. Die avond verder geen contact gehad…. Dat viel kennelijk verkeerd. Volgende dag eind van de middag voorstel van Jan: “Heb je zin om vanavond te praten/bellen?”

Ben je niet bang dat we zaterdag dan niets meer te zeggen hebben?” was een geintje van mijn kant maar Jan ging er serieus op in…. Viel me op dat zijn ‘humor’ sowieso niet de mijne was…

“Ja, wilde kijken of we wel genoeg chemie hebben, telefonisch dan in ieder geval.” Huh??? We hadden al twee avonden getelefoneerd!!!

“Ook zijn er wat onduidelijkheden: je schrijft. Ben ik dan alleen maar ‘materiaal’ daarvoor in een lange reeks van andere dates? (Jantje wordt onzeker en heeft alles eens goed doorgedacht) “Wilde eigenlijk al een punt achter de dating-app zetten: mij te low level en teveel ‘aparte’ en ‘eiserige’ vrouwen. Zaterdag: weer vanaf nul met vragen en hengstenkeuring beginnen, loerend over een kopje koffie..? Waarom doe ik eigenlijk nog moeite vraag ik mij in alle redelijkheid af? Spontaniteit, enthousiasme ..bestaat dat nog? Ok. Ik hoor het wel, anders maar cancellen.”

Oeffff, dat is een hoop frustratie.

Joh Jan, niet zo negatief. Je bent zeker (nog) geen materiaal voor mijn blog. En ik ben een leuke en eerlijke dame, zeker niet veeleisend, maar heb wel mijn ruimte nodig.”

“Hmm, dat dacht ik ook. Maar toen complete radiostilte? “

WTF????? Was het de bedoeling dat we elke avond contact hadden??? Pfffffffff…. Ergernisjes beginnen zich op te stapelen…

“Radiostilte?? Hoezo? Ik heb ook nog een leven he.” “We hebben toch voor zaterdag afgesproken?” Jan heeft kennelijk de ervaring dat vrouwen ineens niets meer van zich laten horen en verdwijnen.

We zien elkaar zaterdag Jan. We appen wel even waar we afspreken.”

Die avond zou ik met een vriendin gaan eten en hebben Jan even de revue laten passeren. “O, dat wordt niks Martine, ik hoor het al. Teveel ergernissen.”

Jan wilde nog wel weten waar vriendin en ik naar toe zouden gaan. “O, ken ik niet. Klinkt leuk. No worries, ik kom niet langs hoor. Hihi. (pffffff) Zou wel willen maar wacht netjes tot morgen. (‘lekker’ smiley) ????? “Hihi” “Af en toe doe ik een beetje gek..”

Gek? Beetje raar zou ik het noemen.

De volgende dag was ik beetje brak van de avond met vriendin.  Heel veel lol gehad over hoe de date met deze Jan zou zijn. Jan is 1.65 mtr. 2 cm kleiner dan ik. Is eigenlijk al een no-go voor me. Mijn voorkeur gaat uit naar een grotere, gespierde mán.

Maar goed, tijdens de koffie zat ik mezelf moed in te praten om te gaan. Zó geen zin in. Maar vooruit, wie weet, misschien wel zo leuk dat de lengte van Jan niet zo belangrijk is. Mr. Perfect bestaat toch niet. Mijn oma had ook een man die kleiner was dan zij. Zij zei altijd: “Een man is een noodzakelijk kwaad, daarom heb ik er zo weinig mogelijk van.” Dus met die wijsheid in mijn hoofd ben ik mijn kleding en schoenen gaan uitzoeken. Het moest iets zijn waar ik mijn lage schoenen bij aan kon. Om bij de eerste date boven hem uit te torenen is ook zo wat. Hakken zouden later wel eens kunnen.

We hadden om 13.30 uur bij het station van zijn woonplaats afgesproken. Ik zat ruim op tijd in de auto en volgde de aanwijzingen op de navigatie.  “PLING” “Hallo Martine, alles ok?” Jan was bang dat ik niet zou komen opdagen…..” Ja Jan, aankomst over 22 minuten.”

“Mooi, ik ben daar dan achterzijde station, (en nog meer aanwijzingen alsof ik geen navigatie heb). Kwartier later: “Ik ben er nu, sta op de hoek.”

Ik kwam aanrijden en schrok me een ongeluk! Jan was niet te missen. Knalblauw pak met rieten hoedje en paraplu aan de arm.  Het was dat hij al had gezwaaid anders was ik meteen omgedraaid. Ik stopte en Jan kwam bij de bijrijderskant staan en deed het portier open. “Je kan hier niet gratis parkeren, dus laten we het centrum maar inrijden.” Dus Jan stapt in. Jemig, wat een lucht nam hij mee!!! Jan had het zekere voor het onzekere genomen en zijn halve flacon aftershave over zich gesprayed. En geen lekker luchtje dat kan ik je verzekeren. Het rook alsof hij net een pan met 3 liter soep had staan maken. Ik zette de airco iets harder en het raam een stukje open. Jan dirigeerde me netjes door de straatjes en zei terloops dat de foto’s op zijn profiel wel van een tijdje terug waren. Oftewel: ik zie er een stuk ouder oud uit nu. Eerlijk gezegd was me dat nog niet opgevallen. Ik was de indruk die zijn aftershave had gemaakt nog aan het verwerken.

Auto geparkeerd en al pratend naar het centrum gelopen waar de locaties van de expositie waren. Overal waar we liepen wist Jan wel iets te vertellen over de gebouwen en wat er had gezeten en waarom en waarom nu niet meer…. bla bla bla……

Voordat we de locatie binnenstapten moest Jan nog wel even kwijt dat hij zijn hoedje maar op had gedaan want we gingen naar iets kunstzinnigs. Mijn antwoord was dat het niet de bedoeling is dat de bezoeker er kunstzinnig uitziet maar dat dat is voorbehouden aan de kunstenaars. (Jan, wees eerlijk, je hebt dat hoedje opgezet omdat je dan 3 cm. groter lijkt)

Ik bekeek Jan op momenten dat dat kon beetje nauwkeuriger. Zijn gezicht was niet verkeerd, sympathiek,  maar buiten het feit dat hij klein was, had meneer ook nog een gigantische buik! En buiken bij mannen… die horen er niet!! Niet wat mij betreft tenminste. En naast hem lopend viel me op dat hij korte pasjes nam. Beetje dribbelen…. Erop terugkijkend was het eigenlijk hilarisch. Maar mijn ergernisbarometer begon aardig op te lopen van licht bewolkt naar zwaar bewolkt.

Ondanks dat ik van tevoren had gezegd dat ik geen behoefte had aan een stadswandeling, kreeg ik er toch een. De locatie van de expositie werd breed uitgemeten en de volgende ook, zelfs de bibliotheek werd uitvoerig bekeken. Ik probeerde beetje geïnteresseerd over te komen ondanks dat het me niet boeide, kapte het af zodra Jan wat meer breedsprakig werd. ( Hé, waar zijn we hier voor… kijken of er een ‘klik’ is ook al zag ik dat dat niet meer ging gebeuren).

“Nou Jan, nu een terrasje.” Ook dat was moeilijk voor Jan… terrasje uitzoeken. Ik zag er een stuk of 6. Maar aan elk terrasje mankeerde wel wat, te druk, aparte mensen daar ga ik niet bij zitten etcetera… “Ok Jan, daar zie ik er nog een, pakken we die.” Jan dribbelde achter me aan, tafeltje uitgezocht, iets te drinken besteld en daar zit je dan…. Ik merkte dat het eigenlijk al gedaan was… mijn barometer begon richting onweer te lopen. Ik probeerde Jan wat te laten praten over zijn familie, heb je broers, zussen etc. Als hij mij wat vroeg waren mijn antwoorden kort, ik had geen zin om uit te weiden. ( ½ uurtje is toch prima voor een borrel? Ik wil naar huis!!)

Na drie kwartier: “Jan, zullen we afrekenen?” “O ? nu al? “”Ja, eerste date moet nooit langer dan een uurtje duren.”

Bij de auto aangekomen stond Jan te wachten…. op een kus?? Geen idee, maar ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Ik bedankte hem voor de middag en ‘we zouden nog sms-en’.

De volgende ochtend stuurde ik Jan een sms-je: “Goedemorgen Jan, lekker geslapen?”

“Goedemorgen. Ja lekker geslapen. Het weer wordt wat beter nu. Ik denk erover om naar Zandvoort te gaan straks. Ik dacht trouwens al aan je.” “En jij plannen voor vandaag?” En om te voorkomen dat Jan me zou vragen hem te vergezellen stuurde ik deze:

Ja… ik ga verder met mijn boek. Ik heb weer materiaal … (lachende smiley’s) “

“Anyway, veel plezier in Zandvoort!”

De volgende dag vroeg Jan of we ’s avonds even konden bellen. Ja is goed. Twee minuten na de tijd dat we afgesproken hadden elkaar te bellen, kreeg ik een berichtje:” Hallo, ik probeerde je net te bellen.” Ja dat zag ik ook… was even wat aan het doen… Pfffff Jan was van precies op tijd…..iets waar ik het heel benauwd van kan krijgen. Ik belde hem terug en ik kreeg te horen hoe het in Zandvoort was geweest.   (Whatever Jan, ik ben er klaar mee, de barometer stond op onweer)

Ik heb Jan verteld dat de klik er niet was en dat ik me toch aangetrokken voelde tot ‘grote, sterke kerels’ wat Jan begreep (heeft nl. geen zin om te vertellen waar je je aan ergert, ten eerste: mannen van 50+ veranderen niet en ten tweede: het zal mij ergeren, maar een ander misschien niet) en we beëindigden het gesprek met elkaar succes te wensen bij de zoektocht naar een passende ‘partner’.

Enfin, Exit Jan

 

JAN 5

JAN 6

JAN 7

Leave a reply:

Your email address will not be published.

Sliding Sidebar

Copyright 2021 Mailymus. All rights reserved